Wapen van de week: de Dikke Bertha

De Dikke Bertha is een beroemd Duits Houwitser-kanon. Het kanontype heette oorspronkelijk 'kort marinekanon', maar de soldaten noemden het Bertha naar Frau Bertha Krupp, de eigenares van het concern Krupp, dat het wapen maakte. Het wapen had een voor die tijd ongekend groot kaliber van 420 mm. Het wapen kon granaten afvuren van 1160 kilo. De houwitser kon doelen treffen tot op 9 km afstand.

De Duitse legerleiding drong erop aan om de mobiliteit van het stuk te verbeteren. De Dikke Bertha werd daarom opgedeeld in vijf onderdelen die apart met tractoren (in plaats van paarden) konden worden vervoerd. 

De Dikke Bertha was nuttig. Maar zijn gewicht niet. De granaten vlogen eerst ruim 5 kilometer hoog, om vervolgens 12 kilometer verder te vallen. Het gevaarte was meestal zwaarder dan een treingeschut. Er is weinig treinartillerie uit de Eerste Wereldoorlog dat een groter kaliber had. Het was zelfs groter dan de beruchte en beroemde "38cm Sockellafette 45 Langer Max". Een salvo was al voldoende was om een gat van diameter 4 meter te maken. 

In de Eerste Wereldoorlog noemden de Britten en de Fransen alle zware Duitse artillerie Dikke Bertha. Maar de Duitsers gebruikten de naam alleen voor een bepaald type stalen monster, dat al bij het uitbreken van de oorlog in 1914 in gebruik was.

Bertha was een krachtige mortier, die granaten zo hoog afvuurde dat ze bijna loodrecht op het doel vielen. De officiële naam was ‘kort marinekanon’, om te verhullen dat de mortier was bedoeld om bunkers te verwoesten.

De soldaten noemden het wapen Bertha, naar de eigenares van het concern Krupp, dat het wapen maakte. ’Dikke’ verwees naar het formaat van de mortier. Oostenrijk-Hongarije, de bondgenoot van Duitsland, had een soortgelijk, maar kleiner kanon: Slanke Emma.