Is Amsterdammer Seref C. een seriemoordenaar?

Hebben we hier te maken met een meedogenloze seriemoordenaar, of zit justitie steeds achter de verkeerde aan?

Het is 6 november 2013. Rond 01.00 uur ’s nachts klinkt er hard geschreeuw in de Israël Queridostraat in Amsterdam. De 52-jarige Fatma Dikayak loopt in haar nachtkleding gillend rond een geparkeerde auto. De Turkse vrouw wordt achtervolgd door een man en roept om de politie en om hulp. Haar achtervolger krijgt haar te pakken en begint met een mes op haar in te steken. Ondanks dat het donker is buiten en de meeste mensen op bed liggen, blijft de brute moordpartij niet onopgemerkt. Buurtbewoners zien het bizarre tafereel gebeuren en bellen de politie. Een aantal bewoners ziet de man zelfs zeventien keer steken. Een getuige beschrijft het geluid later tegenover de politie ‘alsof er heel hard in een stuk vlees werd gesneden’. De dader rent weg en verdwijnt in de nacht.

De agenten die als eerste op de plaats delict aankomen, beginnen met reanimatie, maar de hulp komt te laat voor Fatma Dikayak. Wat de agenten vervolgens opvalt, is dat de voordeur van een woning openstaat. Binnen in de hal van de woning vinden ze een hevig bloedende man op de grond. Het is de 63-jarige Sait Oyunlu, partner van Dikayak. Ook hij is doodgestoken. Negen messteken werden hem fataal. Het Turkse stel is afgeslacht. De grote vraag is: wie is er verantwoordelijk voor deze dubbele moord? 

The Godfather

Het klinkt misschien gek, maar het is niet vreemd dat Sait Oyunlu het slachtoffer is geworden van een misdrijf. In de Amsterdamse buurt Slotermeer staat hij bekend als Don Corleone, verwijzend naar de maffiabaas uit de lmklassieker The Godfather, zo blijkt uit getuigenverklaringen in het politiedossier. Oyunlu is een belangrijke speler in het drugsmilieu. Iemand met veel aanzien die diep in de heroïnehandel zit. Zijn kinderen verklaren zelfs tegenover de politie dat hij enkele jaren eerder is gevlucht uit Turkije omdat het hem daar te heet onder de voeten werd. Hij zou daar onder andere gelinkt zijn aan een moord.

In het onderzoek naar de dubbele moord in Amsterdam komt de recherche er snel achter dat Oyunlu ook in Nederland behoorlijk wat vijanden heeft. Een aantal verdachten komt in beeld maar de politie ziet weinig directe aanwijzingen voor betrokkenheid bij de slachtpartij. In de woning van de slachtoffers vindt de politie veel sporen. Naast de salontafel staat bijvoorbeeld een sporttas met daarin weer een leren ‘dokterstas’, die is gevuld met natte bakstenen. Een totaalgewicht van ruim vijftien kilo. Volgens justitie is deze tas een belangrijke aanwijzing dat Oyunlu en Dikayak mogelijk het slachtoffer zijn geworden van een ripdeal. Iemand heeft het Turkse stel willen oplichten en dat is uit de hand gelopen, is de visie van het Openbaar Ministerie. Op het aanrecht staat schoon servies te drogen in een rekje, maar het valt de agenten op dat er een gebruikt servies naast staat. DNA-sporen worden veiliggesteld. Wat verder opvalt, is dat de slachtoffers nachtkleding dragen en dat er geen braakschade te zien is. Daaruit concluderen de onderzoekers dat de slachtoffers en dader(s) bekenden van elkaar moeten zijn. Uit verklaringen blijkt dat Oyunlu en Dikayak niet zomaar iedereen binnen lieten. En het is al helemaal onwaarschijnlijk dat ze laat op de avond, nota bene in hun nachtkleding, de deur zouden opendoen voor een vreemde. 

Dit is een vroostukje uit ons blad. Wil je het hele verhaal van Michael de Hoogh lezen? Bestel Panorama dan hier, of lees het op Blendle.