Bij de politierechter: tegen het zere been

“Wat een ambtenaar in functie opschrijft in zijn proces-verbaal krijgt in ons land al snel een bijna heilige status. Alsof het uitgesloten is dat een politieagent liegt of zich zelfs maar kan vergissen. Ik waag dat te betwijfelen.” Terwijl zijn advocate van wal steekt, zit Robin (28) driftig te knikken.

“Ik wil anders wel even mijn broek uitdoen,” onderbreekt hij zijn raadsvrouw. Zijn hand is al bij de gesp van zijn broeksriem.

“Doet u geen moeite, meneer,” zegt de vrouwelijke rechter.

“Is geen enkele moeite, hoor,” zegt Robin.

“Doe toch maar niet,” adviseert de rechter met klem. Ze zit duidelijk niet te wachten op een stripact in haar rechtszaal.

“Echt niet?” vraagt Robin voor de zekerheid.

“Echt niet,” zegt de rechter.

Wat Robin wil laten zien is zijn rechteronderbeen. Dat is ooit verbrijzeld geweest en wordt inmiddels met een hoop stalen implantaten en ander medisch kunst- en vliegwerk bij elkaar gehouden. Het scheelde een haar of het had geamputeerd moeten worden en dat gevaar is nog altijd niet helemaal geweken.

@backlink(157439)

Broek aan houden!

Een paar maanden geleden was Robin - vader van twee jonge kinderen en op het eerste oog een keurige jonge man - betrokken bij een verkeersruzie. Agenten troffen hem aan terwijl hij net uit zijn auto was gestapt en met een golfclub in de aanslag een roekeloze fietser stond stijf te schelden. Tevergeefs probeerden zij hem al pratend te kalmeren, maar toen hij maar bleef briesen en dreigend een stap naar voren deed was hun geduld op. Hardhandig werkten ze de agressieveling naar de grond.

“Dat moet je dus nooit doen met mij,” legt Robin uit. “Officieel ben ik gewoon invalide, hè.” 

Hij was helemaal niet agressief, zoals de agenten later in hun proces-verbaal verklaren. Laat staan dat hij een van de agenten een vuistslag in zijn gezicht zou hebben verkocht. Het is allemaal niet gebeurd en niet gezegd, beweert Robin. Hij was in paniek, hij was bang. Bang dat de harde aanpak van de agenten hem definitief zijn onderbeen ging kosten.

“Ik wil echt even mijn broek uittrekken, mevrouw,” probeert Robin het opnieuw.

“U houdt uw broek aan meneer,” zegt de rechter.

“Maar dan kunt u zelf zien hoe...”

“U houdt uw broek aan!”

De rechter kan haar irritatie niet langer verbergen. Het gaat haar niet om zijn onderbeen. Hoe het er ook uitziet, het kan onmogelijk een goede reden zijn om een agent met een vuist in zijn gezicht te slaan. Want dat Robin heeft uitgehaald, staat voor de rechter wel vast. Beide agenten hebben de klap gezien en een van hen heeft hem ook gevoeld. Voor het mishandelen van een ambtenaar in functie krijgt hij een taakstraf van achttien uur.

“Zie je nou wel,” concludeert Robin. “Bij de politie kunnen ze blijkbaar beweren wat ze willen, als burger heb je geen poot om op... Als burger sta je bij voorbaat met 2-0 achter.”

@backlink(154807)

Lees het in Panorama

Dit was een aflevering van 'De politierechter' uit de oude doos, geschreven door onze verslaggever Jochem Davidse. Benieuwd naar de aflevering van deze week? Bestellen kan hier.