Bij de politierechter: pittige tante

“Ik zou het schandalig vinden als u mij vandaag veroordeelt.” 

Debby (40) neemt maar gelijk een voorschot op de goede afloop. Toch is ze niet zo zelfverzekerd als haar openingszin doet vermoeden. Haar stem trilt. Net als haar handen. Ze wilde alleen maar helpen. Haar tweelingzus at en sliep al een paar dagen niet meer. Debby kon het niet langer aanzien. Ze wilde iets doen. Ze móést iets doen. “En u vond een term als ‘ontvoerd’ wel gepast?” vraagt de officier van justitie.

Debby haalt haar schouders op. “Ik zou niet weten hoe ik het anders moet noemen.” Haar zus en zwager lagen in scheiding. Een vechtscheiding met als belangrijkste speerpunt hun 9-jarige zoontje. Praten deden ze niet meer met elkaar. Alles ging via een advocaat, gezinsvoogd of rechter. Die laatste had een verzoek van de vader gelukkig afgewezen. Hij wilde in de zomervakantie drie volle weken met hun zoontje op vakantie, maar dat vond de rechter veel te veel van het goede. Na tien dagen, op 30 juli, moest het ventje weer thuis bij zijn moeder worden afgeleverd.

@backlink(158985)

Onbedaarlijk huilen

Die hele dag kijkt Debby samen met haar tweelingzus tevergeefs uit het raam. Van vader en zoon geen spoor. De dagen erna evenmin. De paniek slaat toe. Ze doen aangifte bij de politie, maar krijgen niet het idee dat die daadwerkelijk actie onderneemt. Zelf doen de zussen dat wel. Ze bellen vader wel honderd keer, maar hij neemt zijn telefoon niet op. Op berichtjes en mails reageert hij ook niet. En het ergste is: ze hebben geen idee waar hij is. Over hun vakantie-bestemming heeft vader altijd gezwegen als het graf. Na vijf dagen zonder teken van leven plaatst Debby ten einde raad een bericht op Facebook. Haar neefje wordt vermist, schrijft ze. Ontvoerd door zijn vader. Wie kan haar helpen? Wie weet waar ze zijn? Wie weet er meer? Alle informatie is welkom.

Voor het plaatsen van dat bericht zit Debby vandaag voor de rechter. Toen haar zwager eindelijk van vakantie terugkwam, tien dagen later dan afgesproken, deed hij direct aangifte tegen zijn schoonzus. Vanwege smaad eist hij een rectificatie en een schadevergoeding van 2500 euro.

“Belachelijk!” vindt Debby die door het oprakelen van de hele kwestie in onbedaarlijk huilen is uitgebarsten.

De officier van justitie is dat slechts deels met haar eens. Een rectificatie en een schadevergoeding vindt ook zij buiten proportie. Vader was zelf ook geen schoolvoorbeeld van volwassen en verantwoordelijk gedrag, maar hem op Facebook beschuldigen van ontvoering – hoe begrijpelijk de paniek ook was – dat gaat te ver. Om er voor te zorgen dat Debby dat voortaan goed in haar oren knoopt, eist ze een geheel voorwaardelijke boete van 350 euro.

Maar daar denkt de rechter anders over. “Ik zal maar gelijk met mijn conclusie beginnen: ik spreek u vrij.”

“Echt waar?” snikt Debby. “Soms wegen omstandigheden zeer zwaar,” vervolgt de rechter. “U was ten einde raad. Wanhopig. Dat wetende vind ik uw berichten eerlijk gezegd nog opvallend genuanceerd. Het is geen wilde scheldpartij. Integendeel. Uw bedoelingen waren oprecht en integer. In uw ogen was uw neefje ont...”

Het restant van de uitspraak gaat onverstaanbaar verloren in Debby’s knalroze pluistrui. Dankbaar en met de tranen over haar wangen vliegt ze de rechter om zijn nek.  

@backlink(158933)

Lees het in Panorama

Dit was een aflevering van 'De politierechter' uit de oude doos, geschreven door onze verslaggever Jochem Davidse. Benieuwd naar de aflevering van deze week? Bestellen kan hier.