Bij de politierechter: overstekend wild

“Ik heb een tijd lang rondgelopen met een opgezwollen gezicht. Ik had veel pijn, dag en nacht. Mijn onder- en bovenkaak zijn op meerdere plaat- sen gescheurd en een aantal tanden zijn afgebroken. Vijf weken lang heb ik alleen maar vloeibaar voedsel kunnen eten...” 

De slachtofferverklaring wordt in de rechtszaal voorgelezen door iemand van Slachtofferhulp Nederland. Het slachtoffer zelf, die het verhaal op papier heeft gezet, zit ook in de zaal, maar hij kan of wil de tekst niet voorlezen. Het is te emotioneel. 

“Sinds kort kan ik wel zachte dingen eten, zoals bijvoorbeeld een stroopwafel,” zo gaat de verklaring verder, “maar ergens iets van afhappen zoals je bij een appel doet, kan ik nog steeds niet. Werken gaat ook moeilijk. Ik ben voor 50 procent arbeidsongeschikt. Mijn rechterschouder is dusdanig beschadigd dat ik mijn arm niet of nauwelijks kan gebruiken. Ik heb nog elke dag hulp nodig bij het aankleden.”

Als de man van Slachtofferhulp is uitgesproken, laat de rechter een lange stilte vallen. Een tijd lang kijkt hij de verdachte zwijgend aan. 

“Wat vindt u van dit verhaal?” vraagt hij. Karim (39) haalt zijn schouders op.

“Hij sloeg eerst,” zegt hij.

Het is de extreme afloop van een alledaags vergrijp. Een voetganger die door rood liep. Het moet in Nederland duizenden keren per dag gebeuren, en duizenden keren loopt het goed af, maar dit keer dus niet. Al is het verrassend genoeg niet de voetganger, maar de automobilist die na het incident weken lang door een rietje moest eten.

@backlink(161327)

In een wurggreep

Voetganger en verdachte Karim houdt het op noodweer. Hij liep met een vriend door de stad en zal daarbij best een rood stoplicht over het hoofd hebben gezien, maar dat geeft een automobilist nog niet het recht hem aan te rijden. Ze konden maar net opzij springen en in een re ex gaf Karim nog een klap tegen de zijkant van de bestelbus.

Over het vervolg lopen de lezingen uit- een. Volgens Karim stopte de bus en viel de zeer agressieve chauffeur ervan direct zijn vriend aan. Karim schoot te hulp, maar lag al snel zelf in een wurggreep, waaruit hij zich met wat wild schoppen en slaan, nog net wist te bevrijden. Hij was doodsbang, beweert hij.

Volgens anderen, onder wie ook een aantal onafhankelijke ooggetuigen, ging het anders. De chauffeur van het busje stopte inderdaad, wat niet heel vreemd is wanneer je een harde klap hoort, maar de chauffeur kreeg nooit de tijd om uit te stappen. Karim rende op de bus af, sleurde het portier open, spuugde een keer naar binnen en haalde toen direct uit. Zeker vier vuistslagen landden vol in het gezicht van het slachtoffer, dat geen kant op kon.

“Maar volgens u was het noodweer?” vraagt de rechter.

“Absoluut,” houdt Karim stug vol. “Ik viel bijna flauw!”

De rechter schudt zijn hoofd.

“Weet u hoe ik dit noem?” vraagt hij. “Ik noem dit straatterreur. Zelf door rood lopen en dan zo tekeer gaan, dat is wat mij betreft de bloody limit.”

De straf die de rechter Karim oplegt, is identiek aan de eis van de officier: zes maanden celstraf, waarvan twee maanden voorwaardelijk. Daarnaast zal hij zijn slachtoffer een schadevergoeding moeten betalen van bijna 7000 euro.

@backlink(161325)

Lees het in Panorama

Dit was een aflevering van 'De politierechter' uit de oude doos, geschreven door onze verslaggever Jochem Davidse. Benieuwd naar de aflevering van deze week? Bestellen kan hier.