Iedere dag het nieuws dat echte mannen interesseert

Bij de politierechter: kind van de rekening

Bij de politierechter komen elke dag zaken langs die niet wereldschokkend zijn, maar vaak wel herkenbaar. Zoals deze zaak uit de oude doos.

Politierechter

Terwijl zijn vader in de Haarlemse binnenstad op zoek is naar een parkeerplaats staat Sander (28) opzichtig te dralen in de hal van de rechtbank. Zijn oog valt op een naad in de wand. Hij loopt ernaartoe, legt zijn wijsvinger erop en laat die langzaam van boven naar beneden door de naad zakken. Dan weer terug omhoog. Dan weer omlaag. 

Hij draagt een bodywarmer, een spijkerbroek en afgetrapte bergschoenen. Zijn donkere krullen zijn pluizig en onverzorgd, zijn hondenogen hangen op halfzeven. Hij lijkt niet het gehaaide type dat bedrijven en instellingen voor duizenden euro’s oplicht, eerder een groot kind.

“De gehandicapte zit vandaag hier, de criminelen lopen nog vrij rond,” betoogt zijn vader even later in de rechtszaal. “Mijn zoon is afhankelijk gemaakt met drugs, en daarna is er genadeloos misbruik van hem gemaakt.”

Sander is schizofreen. Hij zat ruim drie jaar lang in een psychiatrische instelling en slikt dagelijks een handvol medicijnen. Daarnaast snuift hij cocaïne en rookt hij wiet. Die laatste gewoontes heeft hij volgens zijn vader te danken aan een tweetal foute vrienden. Toen die hem eenmaal hadden waar ze hem hebben wilden, sloegen ze toe. In ruil voor geld en drugs, die hij overigens nooit kreeg, liet Sander hen gebruik-maken van zijn bankrekening en pinpas. In korte tijd werden er duizenden euro’s op zijn rekening gestort en ook direct weer opgenomen.

“De namen en adressen van de daders heb ik maanden geleden al doorgegeven aan de politie, maar die doen er niets mee,” zegt vader nog, maar dan moet hij zijn mond houden. Officieel is hij vandaag niet meer dan een toeschouwer.
“Had u enig idee wat er gaande was?” vraagt de rechter aan Sander.
“Niet precies.”
“Wat wist u wel?”
“Dat ik er geld voor zou krijgen,” zegt Sander.
“Maar u moet hebben geweten dat er iets niet klopte, toch?”
“Ja, ik denk het wel, ja.”
“Ik denk het ook,” zegt de rechter, “want snel daarna liet u uw rekening blokkeren.”
“Ja, maar dat mocht niet van ze,” herinnert Sander zich. “Toen gingen ze dreigen. Dat ze me iets aan zouden doen. Ik dacht mijn benen breken, maar dat weet ik niet meer zeker.”

@backlink(160315)

Vervalste facturen

Nadat Sander zijn rekening en pinpas beschikbaar stelde, werd in Amsterdam een brievenbus opengebroken. In de week die volgde, vielen er bij diverse bedrijven en instellingen, onder andere bij het Haarlemse Nova College, vervalste facturen in de bus met daarop het bankrekeningnummer van Sander. In korte tijd zag hij meer dan tienduizend euro op zijn rekening verschijnen en ook weer verdwijnen. Wegens medeplichtigheid aan oplichting eist de officier een voorwaardelijke werkstraf van honderd uur. Iets wat volgens Sanders advocaat belachelijk is. Volgens hem valt zijn cliënt niets te verwijten. Hij is door zijn schizofrenie niet alleen ontoerekeningsvatbaar, hij is in deze zaak ook nog eens overduidelijk het slachtoffer, niet de dader.

Maar daar denkt de rechter anders over. Sander is niet de hoofddader, maar het feit dat hij wist dat er iets niet klopte en daar, in ruil voor geld en drugs, toch aan meewerkte, toont aan dat hij ‘niet alle inzicht in het eigen handelen verloren was.’ Schizofreen of niet, hij had beter moeten weten: 20 uur taakstraf, geheel voorwaardelijk. 

@backlink(160281)

Lees het in Panorama

Dit was een aflevering van 'De politierechter' uit de oude doos, geschreven door onze verslaggever Jochem Davidse. Benieuwd naar de aflevering van deze week? Bestellen kan hier.