Iedere dag het nieuws dat echte mannen interesseert

Bij de politierechter: een keurige, schone jongen

Bij de politierechter komen elke dag zaken langs die niet wereldschokkend zijn, maar vaak wel herkenbaar. Zoal...

https://cdn.pijper.io/core/panorama-fallback2.png

Bij de politierechter komen elke dag zaken langs die niet wereldschokkend zijn, maar vaak wel herkenbaar. Zoals deze zaak.

Over de zaak van de 21-jarige Dennis uit Zwolle bestaat nogal wat verwarring. De rechter en de officier dachten dat hij weer eens gedetineerd zat en vanuit het Huis van Bewaring door de politie naar de rechtbank zou worden gebracht, maar het is kwart voor elf en van Dennis geen spoor. Na wat telefoontjes blijkt dat hij onderweg is. Hij is net op vrije voeten gesteld en hij doet zijn best, maar hij moet met de trein helemaal uit Hoogeveen komen. Het kan weleens een uurtje later worden. Ook voor zijn vriendin, een jong blond meisje dat op de gang zit te wachten, is dat blijkbaar nieuws. Ze gaat buiten shag roken.

Lees uit deze serie ook: de hoerenzoon

Huisraad als onderpand

Iets na twaalven komt hij dan eindelijk binnengelopen, sporttas over de schouder. Een pezige jongen van amper 1.70 meter lang met een gemillimeterde kop, een wenkbrauwpiercing en flaporen. We kunnen beginnen. Althans, als rechter en officier ook zover zijn, maar die proberen nog altijd wegwijs te worden in het persoonlijke dossier van Dennis.

Lees uit deze serie ook: ‘Met je pedofielenhoofd’

“Ik heb hier ook nog een openstaande taakstraf.”
“Die van oktober 2010?”
“Nee, deze is van november 2011.”
“Oh ja, die heb ik hier ook. En daar hoort dan ook die voorwaardelijke celstraf bij, toch?”
“Nee, die is van april van dit jaar.”
“Voor die bedreiging?”
“Nee, die was voor openlijke geweldpleging, volgens mij.”
“Openlijke geweldpleging? Wacht even hoor…”

Lees uit deze serie ook: ''Vuile kankeragent!''

Op de publieke tribune plukt zijn vriendin haar sjaal aan pluizen. Dennis zelf wipt onder zijn stoel continu met zijn voeten op en neer. Waarschijnlijk vrezen ze allebei dat hij direct weer de bak indraait. Dan zou hun weerzien precies één sjekkie geduurd hebben. Het gaat erom spannen. De officier van justitie eist twee weken onvoorwaardelijke celstraf tegen hem vanwege de diefstal van huisraad: een kast, een bed en een televisie.

Zelf zou Dennis het geen diefstal willen noemen. Hij leefde een tijdje op straat nadat zijn ouders hem de deur wezen en zat daarna tijdelijk in onderhuur. Een huurcontract was er niet, maar hij zou er een maand kunnen wonen voor 250 euro. Toch werd hij na een dikke week al dwingend verzocht te vertrekken. Hij zou een puinzooi maken van het huis, zijn kat zou de hele boel onderschijten en -pissen en hij zou de thermostaat steevast op 35 zetten terwijl het half juni was.

Lees uit deze serie ook: kosten koper

Allemaal onzin volgens Dennis, hij is een keurige, schone jongen. Maar goed, als hij zijn geld terugkreeg, dan wilde hij best vertrekken. Toen duidelijk werd dat dat niet ging lukken nam hij de huisraad mee. Als onderpand. Hij heeft het trouwens allemaal weer keurig teruggegeven. Na bemiddeling van de politie, maar toch.

Lees uit deze serie ook: ''Ik ga die bitch verbouwen!''

De rechter is coulant voor hem. Hij legt hem de geëiste celstraf op, maar dan wel voorwaardelijk. De redenering is dat Dennis een aanzienlijk strafblad heeft, maar daar stond diefstal nog niet op. “Maar,” zegt de rechter erbij, “u grossiert wel in voorwaardelijke celstraffen. Ik tel er nu… eh… drie. Dat gaat u een keer opbreken als u niet oppast.” Maar Dennis luistert al niet meer. Over zijn schouder kijkt hij naar zijn vriendin. Hij knipoogt. Eindelijk weer een avondje samen.

Lees het in Panorama

Dit was een aflevering van 'De politierechter' uit de oude doos, geschreven door onze verslaggever Jochem Davidse. Benieuwd naar de aflevering van deze week? Lees 'm in ons magazine op Blendle of bestel een papieren versie.