Bij de politierechter: een geheugen als een Pool

Ze zijn pas 20, Arthur en David, twee magere, bleke gasten uit het Poolse Krakau. Een half jaar geleden besloten ze samen hun geluk, en hopelijk ook hun werk, elders te zoeken. Geluk hebben ze in ons land nog niet gevonden. Werk ook niet. Ze hebben inmiddels meer gevangenissen gezien dan uitzendbureaus.

Vanuit de catacomben van de Haagse rechtbank leiden twee leden van de parketpolitie hen de zaal in. David draagt een slonzige spijkerbroek en een overhemd. Hij heeft niet de moeite gedaan het dicht te knopen. Arthur is in tweedelig grijs: een joggingpak. 

@backlink(156695)

Om drie uur ’s nachts zien agenten op een parkeerplaats in Boskoop verdachte bewegingen bij een vrachtwagen. Een heterdaadje is het net niet maar het heeft er alle schijn van dat de twee weglopende mannen zich schuldig hebben gemaakt aan dieseldiefstal, een ware plaag voor de transportsector. En er is geen diepgravend onderzoek voor nodig om dat vermoeden te bevestigen.

De tankdop is opengebroken en een dun, maar duidelijk dieselspoor leidt de agenten, als de kruimels van Klein Duimpje, rechtstreeks naar de Ford Galaxy die verderop op de parkeerplaats staat. In de kofferbak vinden ze een emmer, een jerrycan en een tuinslang. Op de achterbank vinden ze Arthur en David.

De tolk lijkt vandaag een makkie te hebben. Ze kan zich grotendeels beperken tot vier woorden: dat weet ik niet.

“Wat deed u daar die nacht?”

“Dat weet ik niet.”

“Tegen de politie zei u dat jullie aan het liften waren. Toch?”

“Dat weet ik niet.”

“Waar wilde u naartoe dan, zo middenin de nacht?”

“Dat weet ik niet.”

Volgens de verklaring die Arthur en David die nacht bij de politie gaven, waren er twee andere mannen geweest. Door hen waren de twee liftende vrienden opgepikt voordat de chauffeur ineens de  parkeerplaats op reed  en met zijn bijrijder naar de vrachtwagen liep.

“En waar waren die twee mannen dan ineens toen de politie arriveerde?”

“Dat weet ik niet.”

“U ontkent iets met de diefstal te maken te hebben maar beiden rook u sterk naar diesel, zo schrijven de agenten in hun proces verbaal. Hoe verklaart u die sterke diesellucht?”

“Dat weet ik niet.”

‘Ik had mij niet goed kunnen wassen’

Dan lijkt er bij Arthur plotseling toch iets te dagen. Opnieuw buigt hij zich naar de tolk en prevelt iets in haar oor.

“Ik sliep al een paar nachten op straat en had mij niet goed kunnen wassen,” vertaalt de tolk.

“En daarvan ga je naar diesel ruiken?”

Opnieuw kort overleg. “Dat weet ik niet,” zegt de tolk.

Nog geen 24 uur geleden werd David door een andere rechter veroordeeld tot tien dagen celstraf voor een aantal winkeldiefstallen. Voor de laatste veroordeling van Arthur moeten we iets verder terug, maar niet veel. Een week. De twee vrienden zijn naar eigen zeggen nog altijd van plan om werk te zoeken, maar daar is tussen de diefstallen en de celstraffen door helaas nauwelijks tijd voor. En het wordt er voorlopig niet beter op ook: drie weken cel plus vergoeding van de gestolen diesel en aangerichte schade. In totaal 350 euro.

@backlink(156681)

Lees het in Panorama

Dit was een aflevering van 'De politierechter' uit de oude doos, geschreven door onze verslaggever Jochem Davidse. Benieuwd naar de aflevering van deze week? Bestellen kan hier.