Bij de politierechter: de snelste reactie ooit

Ik heb een cursus beveiliging gedaan, ik ging op mijn gevoel af,” zegt de Turkse Çala. Ze is pas negentien, maar stoer genoeg om voor zichzelf op te komen.

“En wat was uw gevoel?”

“Dat ze iets achter haar rug verborgen hield.”

“Wat dan?” vraagt de rechter.

“Weet ik veel, een wapen of zo. Het was actie-reactie, zeg maar.”

De rechter kijkt op. Ze kent het dossier. Over een eventueel wapen en een actie van het slachtoffer is haar niets bekend.

“Actie-reactie? Maar wat was dan de actie waarop u reageerde?”

“Zo ver heb ik het natuurlijk niet laten komen.”

“Maar dan was het toch geen reactie van u?”

“Tuurlijk wel. Alleen een hele snelle,” legt Çala met gepaste trots uit.

Kort nadat zij zich verloofde met haar vriend begon de ellende. Op een Facebook-pagina werden onder een valse naam de meest smerige roddels en leugens over haar en haar familie verspreid. Maar ze had wel een vermoeden wie er achter zat. Ze wist het eigenlijk wel zeker, het was de ex van haar verloofde. Samen met een nicht en een schoonzus zocht Çala haar die avond thuis op. Vrijwel direct nadat zij haar voordeur opendeed, werd ze door het drietal aangevallen, beweerde het slachtoffer bij de politie. Maar Çala weet wel beter. Ze kan alles uitleggen.

@backlink(156681)

In ruil voor seks

In het dossier zit een foto van een pluk haar van het slachtoffer die er zou zijn uitgetrokken. Onzin. “Die heeft ze gewoon snel uit een haarborstel gehaald voordat de politie kwam,” zegt Çala. Buurjongens van het slachtoffer, die de worsteling beëindigden, verklaarden dat zij Çala’s vingers één voor één uit het haar van het slachtoffer moesten pulken, zo krachtig was haar grip. Ook onzin.

“Die jongens zeggen dat alleen maar in ruil voor seks.”

“In ruil voor seks?” vraagt de rechter verbaasd.

“U kent haar niet.”

“Seks met beide buurjongens?”

“Die heeft seks met iedereen,” zegt Çala op een toon alsof daarmee alle puzzelstukjes op hun plaats vallen.

“Volgens de buurjongens zou u haar ook een knietje hebben gegeven terwijl zij al op de grond lag.”

“Zelfde verhaal,” zegt Çala. Ze glimlacht erbij.

“Waarom lacht u?” vraagt de rechter.

“Een knietje terwijl ze al op de grond lag? Ik ga echt niet bukken voor haar.”

Met het geduld van de rechter lijkt het nu wel een eind klaar. Alleen de krassen op de armen en in het gezicht van het slachtoffer vragen nog om een verklaring. Kan het zijn dat zij met een scherp voorwerp is bewerkt?

“Die sneeën heeft ze gewoon zelf gemaakt.”

“En waarom zou ze dat doen?” vraagt de rechter.

“Nou gewoon, om mij zwart te maken.”

“Misschien waren het uw nagels?”

Çala kijkt naar haar handen en naar haar lange, glanzend gelakte nagels. “Ik heb acrylnagels mevrouw. Daar kun je niet mee krassen.”

De cynische glimlach op haar gezicht laat zich niet meer verjagen. Niet door de uitspraak - 80 uur werkstraf, de helft voorwaardelijk, plus verplicht reclasseringstoezicht - en niet door de toegewezen schadeclaim van ruim 750 euro. Çala zucht en schudt haar hoofd.

“En er ook nog geld aan willen verdienen. Hoe kan iemand zich zó verlagen?” 

@backlink(156625)

Lees het in Panorama

Dit was een aflevering van 'De politierechter' uit de oude doos, geschreven door onze verslaggever Jochem Davidse. Benieuwd naar de aflevering van deze week? Bestellen kan hier.