Bij de politierechter: bijwerkingen

“Mocht u zich afvragen waarom ik een soort zonneklepje draag, dat is tegen het licht. Ik heb last van mijn ogen,” verduidelijkt de rechter. Gawin (35) wekt niet de indruk dat hij het zich afvroeg. Niet in het bijzonder. Hij is voor het eerst in een rechtszaal. Alles is nieuw voor hem. Hij kijkt zijn ogen uit.

“En verder moet ik u zeggen dat u goed moet opletten en dat u niet verplicht bent tot antwoorden, snapt u dat?” vraagt de rechter.

“En als ik niet wil antwoorden?” vraagt Gawin.

“Dan zegt u niets,” legt de rechter uit.

“Helemaal niets?”

“Of u zegt het gewoon.”

“Dat ik geen antwoord wil geven?” vraagt Gawin.

“Precies,” zegt de rechter. “Kan ik hier uit afleiden dat er vragen zijn waarop u liever geen antwoord geeft?”

“Oh nee hoor, helemaal niet.  U mag alles vragen,” zegt Gawin.

“Fijn,” zegt de rechter. Dan wil ik beginnen met de eerste mishandeling. Die van een vriend van u. U was bij hem op bezoek, en toen?”

“Wie? Ik?” vraagt Gawin.

@backlink(158781)

Experiment

Een moeilijke jeugd en een onstuimige geest zorgden ervoor dat hij al zijn hele volwassen leven afhankelijk is van medicatie en psychologische hulpverlening. Bij wijze van experiment was hij onlangs een tijdje gestopt met die medicijnen. Gewoon om eens te kijken hoe dat zou gaan. Tegen de begeleiders van zijn woongroep zei hij er niets over. Hij spoelde ze stiekem door de plee. Hij kon best zonder die rare pillen. Dat hij in die medicijnloze periode twee keer finaal door het lint ging en zijn beste vriend en zelfs zijn eigen zus mishandelde, doet hij zelf af als toeval. Ze liepen gewoon te zeuren.

“Iedereen denkt altijd maar te weten wat goed voor mij is,” zegt Gawin.

“U denkt niet dat die plotselinge agressie iets te maken heeft met het niet slikken van uw medicijnen?” vraagt de rechter.

“Begint u nou ook al?”

“Ik wil mij nergens mee bemoeien, maar uw vriend en uw zus lijken mij wel mensen die het beste met u voor hebben,” zegt de rechter.

Gawin knikt. “Vooral mijn zus,” zegt hij. “Die heb ik ook mijn excuses aangeboden. Met een bloemetje erbij.”

“En wat zei ze?” vraagt de rechter.

“Ze was er nog niet aan toe, zei ze.”

“Dat komt dan hopelijk nog,” zegt de rechter.

“Ja misschien,” zegt Gawin. “maar dan wel zonder bloemetje. Die kans heeft ze gehad.”

De rechter glimlacht. Hem straf opleggen lijkt zinloos. Met medicijnen en de juiste hulp is de kans groot dat hij hier nooit meer terugkomt. Die medicijnen slikt hij inmiddels weer. Onder toezicht van zijn begeleiders. Maar om hem te motiveren dat vooral te blijven doen legt de rechter hem een geheel voorwaardelijke werkstraf op van veertig uur.

“Als het goed is merkt u daar niets van,” zegt de rechter, “als u tenminste uw medicijnen blijft slikken.”

“Jajaja,” moppert Gawin.

@backlink(158737) 

Lees het in Panorama

Dit was een aflevering van 'De politierechter' uit de oude doos, geschreven door onze verslaggever Jochem Davidse. Benieuwd naar de aflevering van deze week? Lees 'm in ons magazine op Blendle of bestel een papieren versie.