2018, het jaar van Paul Vugts

Op nieuwjaarsdag werd ik wakker in het zonnetje. Weg van van de kou, regen en guurheid. Weg ook van de misdaad, en van al het nieuws eromheen. Geen mail checken, en zeker ook wegblijven bij Misdaadjournalist.nl of Crimesite.nl. Voor mij de enige manier om even ‘uit te checken’ na een allerminst saai 2017. Het jaar waarin een Nederlandse rechter voor het eerst het bestaan van een motorclub (Bandidos) verbood, waarin kopmannen van andere motorclubs werden vastgezet en waarin naast de schutters van een zeer gewelddadige poging tot liquidatie (op Pjotr R.), ook iemand in de schakel daarboven (Naoufal F.) voor de rechter verscheen. Maar het venijn zat ’m ook afgelopen jaar weer in de staart. Zo werd Amsterdammer Rico ‘Bonzo’ V., alias ‘Rico de Chileen’ op Nederlands verzoek in Chili aangehouden, leek het de kornuiten van Mocro-kopstuk Benaouf A. wel een strak plan om hun maat met een helikopter (zonder succes en met een dode collega tot gevolg) uit de bajes te bevrijden, bleek de recherche zich in het onderzoek naar de vergisliquidatie op dj Djordy Latumahina als leden van een ‘Satudarah-achtige’ motorclub te hebben voorgedaan, en weet men sinds november ook in Marokko wat een vergisliquidatie is.

@backlink(167797)

Natuurlijk was ook in 2017 niet iedereen even blij met de video’s en pennenstreken van mijn eigen hand, of die van collega’s. Mijn dieptepuntje dit jaar was de confrontatie (voor mijn nieuwe tv-programma dat in april bij SBS6 van start gaat) met een Groningse vastgoedcrimineel. De vastgoedboef deed de deur wel open, alleen om zijn getrainde oud-politiehond op me los te laten. Geloof me, dat voel je. Maar met wat schade aan een vinger die ik sindsdien nog steeds niet kan strekken, ben ik erg goed weggekomen. Helaas ligt dat voor collega Paul Vugts al een paar maanden geheel anders. De misdaadjournalist van Het Parool mocht willen dat hij slechts met een hond te maken kreeg. De bedreigingen zijn dermate ernstig dat hij al een paar maanden in een safehouse woont, van daaruit zijn werk moet doen en zich continu omringd weet door mannen van de Dienst Bewaken en Beveiligen. Mannen met wie je geen grappen uit moet halen en die hun taak zelf bepaald niet als een grap beschouwen. Zelfs in de rechtbank, waar Paul meer dan ooit is om over misdaad te schrijven (die kleine laat zich juist nu bepaald niet klein krijgen!), bepalen ze waar hij gaat, staat en wanneer hij naar de plee mag. Ik hoop voor hen dat ze Paul kunnen bijhouden met zijn dagelijkse rondjes hardlopen, in welk bos hij dat dan ook doet.

@backlink(168367)

Dat het er in de rechtstaat Nederland anno 2017 zo aan toegaat, is diep treurig. En dan hebben we het niet eens gehad over de dreiging vanuit de motorclubwereld richting Telegraaf-misdaadjournalisten Mick van Wely en John van den Heuvel. Kennelijk is dat dus de prijs die je als journalist betaalt wanneer je voor de muziek uitloopt en niet alleen maar verslag doet van wat justitie te melden heeft. Dus datgene doet wat je als onderzoeksjournalist op het gebied van misdaad hoort te doen: onderzoek! Daar gaan we in 2018 ook gewoon mee door. En er is ook meer dan genoeg te doen. Op straat, maar vooral ook in de rechtbank. Zoals de aftrap van de inhoudelijke behandeling van de zaak van Willem Holleeder. Verder natuurlijk de zaak Djordy Latumahina, de mislukte moordaanslag op Pjotr R. met Naoufal F. in de verdachtenbank, de Urker Viskotter en de zaak tegen de top van motorclub Satudarah. Bij de meeste van die zaken gaan we zeker ook Paul Vugts weer tegenkomen. Maar ik hoop vooral dat hij dit voorjaar met zijn laptop ergens in het zonnetje kan zitten om daar zoals vanouds mooie verhalen te schrijven. Het liefst zonder zijn vrienden van de Dienst Bewaken en Beveiligen. ■