Justine Pelmelay: diep gezonken

Doodsangst staat Justine Pelmelay op 13 januari 2012 uit wanneer ze in het theater van de Costa Concordia een harde dreun hoort. Voor de kust van Isola del Giglio in de Tyrreense Zee is het cruiseschip tegen een rots geknald. De lichten vallen uit. Een glas valt kapot. Een kar rijdt uit zichzelf voorbij. Even gelooft Pelmelay dat dit allemaal bij de show van illusionist Magic Martin hoort. Knap, denkt ze nog. Hans Klok heeft ze dit nog nooit zien doen. Maar wanneer Magic Martin de benen neemt en niet meer terugkomt, begrijpt Pelmelay wat er aan de hand is. Het schip is aan het zinken. Op vrijdag de 13de nog wel. Honderd jaar na de ondergang van de Titanic, ook dat nog. Hulpeloos kijkt de zangeres haar nieuwe vriend Ronald aan. “Ik kan niet zwemmen.”

Slapeloze nachten

Een dag later schrijft Pelmelay op Facebook dat Ronald en zij ongedeerd zijn. Ze zijn op tijd in een reddingssloep gesprongen. Gretig pakken vrijwel alle Nederlandse showbizzsites dit smeuïge nieuwtje op, al moeten de jonge stagiairs waarschijnlijk wel eerst even googelen wie Justine Pelmelay in vredesnaam is. Na het Eurovisiesongfestival van 1989 hebben we niet veel meer van de zangeres gehoord, of het moet haar deelname aan dat ene SBS6-programma zijn geweest, waarin ze niet van een duikplank sprong, of nog erger, van een schans, maar waarin ze voor het oog van heel Nederland probeerde zoveel mogelijk kilo’s af te vallen. Lang genoeg heeft ze buiten de schijnwerpers gestaan, maar daar moet nu maar eens een eind aan komen, lijkt ze zich voor te nemen.

Want na de ramp geeft Pelmelay vrijwel dagelijks aan Shownieuws een update over haar lichamelijke en fysieke gesteldheid en al snel schuift ze bij ook De Wereld Draait Door aan. Terwijl ze sinds de ramp slapeloze nachten heeft, met concentratieproblemen kampt en in drukke mensenmassa’s in paniek raakt, geeft ze bij Paul de Leeuw doodleuk een interview in een roeibootje. Als klap op de vuurpijl doet ze mee aan – jawel – Sterren Springen.

Tja, het is weer eens wat anders dan het Eurovisiesongfestival. Daarvan kunnen we gerust zeggen dat het de rode draad in het leven van Pelmelay vormt. Het begint allemaal in 1988 als Anneke, zoals ze eigenlijk heet, als een van de achtergrondzangeressen van Gerard Joling voor het eerst op het Eurovisiesongfestival staat. 

Dit is een voorstukje uit ons blad. Wil je het hele verhaal over Justine Pelmelay lezen? Bestel Panorama dan hier, of lees het op Blendle.