Deze mensen hebben een hart van goud

The power of 20

Waar: Verenigde Staten

Wanneer: Februari 2014

Myles Eckert uit Toledo (Ohio) is 8 jaar oud. Hij houdt van slenteren. Op een parkeerplaats vindt hij een briefje van 20 dollar. Wauw! Mijmerend over wat hij allemaal kan doen met het geld, wandelt hij verder. Zijn eerste ingeving is het kopen van een videogame. Dan ziet hij in het restaurant tegenover de parkeerplaats een militair zitten. Minutenlang kijkt Myles naar de man aan de andere kant van het raam. Hij doet hem denken aan de foto’s van zijn eigen vader. Die was ook soldaat. Hij sneuvelde toen Myles vijf weken oud was.

Wat de jongen dan doet, zal hem wereldberoemd maken in heel Amerika. Hij rolt het dollarbiljet in een papiertje waarop hij schrijft: “Beste soldaat, mijn papa was ook een soldaat. Hij is in de hemel nu. Ik vond deze twintig dollar op de parkeerplaats. Ik schenk jou het geld. Ik wil je bedanken voor jouw militaire dienst. Myles Eckert.” 

De militair, luitenant-kolonel Frank Dailey, is geroerd door de kleine weldoener. Zijn ogen schieten vol. Bracht deze kleine knaap, die door moet zonder zijn vader, op zijn manier niet óók het ultieme offer voor zijn land? De militair zoekt contact met omroep CBS. Daarna gaat het hard. Myles’ actie gaat viral. Dr. Phil wil hem als gast en Amerikanen beginnen geld te sturen naar zijn moeder, bedoeld als steun voor gezinnen die zonder man verder moeten. Twee miljoen euro wordt zo opgehaald.

Opmerkelijk: The Power of 20, noemt luitenant-kolonel Frank Dailey de actie van Myles. Hij gaf op zijn beurt het 20-dollarbiljet weer door, ook met een krabbeltje erbij om anderen te inspireren. Sindsdien gaat het biljet van hand naar hand. Maar het briefje van Myles houdt de militair in zijn portemonnee: “Ik kijk er elke dag naar.”

Huis

Waar: Verenigde Staten

Wanneer: januari 2013

Tony Tolbert (51) is advocaat. Hij is op bezoek in een tehuis in Los Angeles, waar moeders en kinderen leven. Gewoon om eens rond te kijken, beweert hij. Hij raakt aan de praat met Felicia Dukes. Zij bivakkeert hier met haar drie kinderen, in een kleine kamer. En ze mist haar oudste zoon, die volgens de regels te oud is om hier ook te mogen wonen. Tony’s ogen lichten blij op bij dit treurige relaas. Felicia is de persoon die hij zocht! Dan doet hij zijn voorstel. Ze mag samen met haar vier kinderen in zijn huis wonen. Een jaar lang, gratis en voor niets. Zelf trekt hij wel in bij zijn ouders.

Felicia weet niet wat haar overkomt: “Ik had zoiets van: dat meen je niet?” Maar Tony meent het wel. Tegen een krant die lucht kreeg van zijn ‘gift’ zegt hij: “Je hoeft geen Bill Gates of Oprah te zijn om iemand blij te maken. Je kan overal goed mee doen, met wat je maar hebt. En ik heb een huis waarmee ik mensen kan helpen.”

Opmerkelijk: “Tony is altijd iemand geweest die graag gaf,” zegt zijn moeder, die blij is zoonlief weer eens een jaartje thuis te hebben. Tony over zijn eigen jeugd: “Ik ben opgegroeid in een huis waar altijd wel een plekje over was voor iemand.”

Dit is een voorstukje uit ons blad. Wil je meer Weten over weldoeners? Lees het verhaal van Luuk Koelman in de nieuwe Panorama, of bekijk het op Blendle.