De enige kamelenmelkerij van Europa staat in Nederland

“Haha, wat een stom gezicht!” Volgens de navigatie moeten we nog een paar meter rechtdoor, maar fotograaf Rick stuurt de auto vlak voor het bereiken van de bestemming naar links. Hij lacht bij het zien van de kamelen. Het ziet er ook vrij maf uit, een paar kamelen in een weiland middenin de Brabantse polder, op een paar kilometer van Den Bosch. Een stukje Afrika in Berlicum.

We zijn te gast bij Kamelenmelkerij Smits, waar ik een dag ga meehelpen. Frank en Dorieke wonen en werken met hun gezin tussen de kamelen. Frank is al bezig met melken, Dorieke haalt zo de kamelen die de nacht buiten hebben doorgebracht naar binnen. Nadat ik een polo van het bedrijf heb aangetrokken, word ik gelijk aan het werk gezet: de buggy inclusief baby aanduwen. We lopen naar het weiland, terwijl we met kettingen ontsnappingsroutes blokkeren. “Anders zoeken de kamelen zelf een weg,” zegt Dorieke. En dat is meestal niet de juiste.

Lees ook: Boze kameel bijt hoofd baasje af

Met haar peuter in haar nek loopt Dorieke het weiland in. “Kom maar jongens! Eigenlijk kunnen we ook wel bij het hek blijven staan. Als dat opengaat weten ze hoe laat het is en komen ze vanzelf.” De hengst draaft voorop en sluit dan weer achteraan aan om te controleren of zijn hele kudde naar binnengaat. Een weiland verder brengen we de volgende groep, de pubers, naar binnen. Dan moeten ze wel langs de hond, maar die gaat snel aan de kant voor de kamelen. “Hengsten zijn vrijwel nergens bang voor,” zegt Dorieke. Andersom doen de kamelen geen vlieg kwaad. Op deze melkerij dan. “In de natuur hoef je het niet te proberen om in de buurt van een hengst te komen. Die valt je gelijk aan,” zegt Jurgen, die hier ook werkt en die ik zo ga assisteren. “Hier kun je ze gewoon aaien.” Dat doet fotograaf Rick dan ook volop, ik heb wat meer tijd nodig om ze te vertrouwen. De kamelen maken een apart geluid dat ik ergens van ken, maar niet gelijk kan thuisbrengen. “Voor de Jurassic Park-films zijn kamelengeluiden gebruikt,” vertelt Dorieke. Aha.

Babykameel 

Met Jurgen loop ik de stal in om wat hekken open te maken. De kamelen die binnen hebben geslapen mogen nu naar buiten. Ik probeer Jurgen zo strak mogelijk te volgen, maar dat is lastig met een hindernisbaan vol grote viervoeters. Ze blokkeren me. Jurgen: “Dat vinden ze leuk omdat je nieuw bent. Dan gaan ze je testen, kijken wat wel en niet mag.”

Lees ook: Vrouw die uitkering kreeg vanwege 'handicap' verraadt zichzelf door vakantiekiekjes (FOTO'S)

Ik krijg een hogedrukspuit in mijn handen. “Het belangrijkste werk van de dag,” zegt Jurgen. “Alles moet helemaal schoon zijn na het melken, anders krijg je vieze melk.” De melkmachines hangen in de betegelde melkput die ik schoon moet spuiten. Na een kwartiertje haalt Jurgen me op, want er komt spektakel. Gisteren stond er opeens een pasgeboren kalfje in de wei. Zoals meestal was het niet gelijk duidelijk wie dit dier had gebaard, maar inmiddels is het wel bekend: Linda. Het is haar eerste kalfje en dan zijn moedergevoelens vaak nog ver te zoeken. Ook in dit geval is het kalfje nog lang niet geaccepteerd, maar de babykameel heeft echt wat moedermelk nodig. Daar heeft Linda geen zin in. Frank probeert haar stil te laten staan, maar dat is vrijwel onmogelijk. Ze speelt een soort van tikkertje. “Ze vindt het eng en snapt niet wat er gebeurt,” zegt Jurgen. “Straks is het andersom en kun je bijna niet meer bij haar kalf in de buurt komen. Dan zijn ze onafscheidelijk.”

Frank, bij wie het zweet inmiddels van zijn gezicht gutst, heeft de assistentie van Jurgen nodig. Nu kunnen we pas zien hoe krachtig een kameel is, maar uiteindelijk staat Linda dan toch wat melk af aan haar kroost.

Dit is een voorstukje uit ons blad. Wil je het hele verhaal van Jarry Populier lezen? Bestel de nieuwe Panorama dan hier of lees het op Blendle.