Verslaggever doet mee aan het NK mens-erger-je-niet

" Heb jij nog nooit ge-mens-erger-je-niet?"

De mond van de 65-jarige Piet Mulder valt wagenwijd open.

“Nou ja, één keer,” stamel ik. “Gisteravond even. Op de computer. Om de spelregels te leren.”

Piet schudt z’n hoofd. Dit is het laatste wat hij tussen al deze mens-erger-je-niet-freaks had verwacht. Zeker voor Piet is mijn onervarenheid volstrekt onbegrijpelijk. Piet is hier een begrip. Hij is de enige deelnemer die alle veertig edities heeft meegedaan.

“Maar ik heb nog nooit gewonnen,” verklapt Piet alvast. “Waarom niet?” vraag ik.

“Geen idee. Je moet gewoon geluk hebben.”

“Dus in theorie zou ik kunnen winnen?”

“Nou...,” zegt Piet, “ook al heb je nog nooit ge-mens-erger-je-niet, je hebt zeker niet minder kans om te winnen dan de rest."

Eerlijk gezegd had ik verwacht dat ik op dit NK alleen suffe bejaarden en iets te dikke huismoeders zou aantreffen. Dat leken mij de enige twee doelgroepen die in 2018 nog wel eens zoiets oubolligs als een bordspel uit de kast trekken. Maar ik heb het mis. In de zaal van Theater

’t Voorhuys in Emmeloord (Flevoland) stijgen boven de 216 deelnemers opvallend veel carnavalsmutsen uit. Het NK wordt georganiseerd door de lokale carnavalsvereniging De Droogpieren. Onder de deelnemers zijn zeker niet alleen dronken Emmeloorders. Ze komen van heinde en verre, helemaal uit Den Haag, of zelfs uit Sittard, hier tweeenhalf uur rijden vandaan. Sterker nog, dit Nederlands Kampioenschap kan het allereerste Nederlands Kampioenschap ooit worden dat wordt gewonnen door een Duitser. De winnaar van vorig jaar doet ook weer mee: een jochie van 9. En helemaal vanuit Beek-Ubbergen, vlakbij Nijmegen, hebben ook enkele visueel gehandicapten de rit naar Emmeloord gemaakt. Althans, een chauffeur zonder zichtbeperking heeft dat gelukkig voor ze gedaan. Kortom, het is een divers gezelschap. Het zou zomaar kunnen dat ik in de eerste ronde aan tafel zit met een blinde, een snotaap van 6 en een Prins Carnaval.

Skills? Niet nodig!

Als verslaggever van Panorama heb ik onder meer meegedaan aan het NK loopbandlopen en het NK zo langzaam mogelijk fietsen. Ik heb ze allebei niet gewonnen. Gek vond ik dat niet, want ik moest iets doen wat ik helemaal niet kon. Voor het NK mens-erger-je-niet zou je zeggen dat ik alleen de regels hoef te kennen. Dat is ook de reden waarom schaken een sport is en mens-erger-je-niet niet. Omdat je geen skills hoeft te hebben, maar alleen een hoop geluk. Tot die conclusie kwam ik gisteravond, toen ik achter mijn computer kennismaakte met het spel. De regels bleken gelukkig heel simpel. Iedere speler heeft vier pionnen van dezelfde kleur die een ronde over het bord moeten maken om veilig op een van de eindcirkels uit te komen. Wie het eerst al zijn pionnen ‘binnen’ dobbelt, heeft gewonnen. Maar wanneer een pion op een cirkel komt waar al een andere pion staat, mag deze hem eraf slaan. Daar moet je als speler wel tegen kunnen, merkte ik. Toen ik alleen nog maar een drie hoefde te gooien om als eerste van de vier spelers mijn laatste pion binnen te brengen, gooide een van mijn tegenstanders mij er precies op dat moment af. Ik heb zitten vloeken alsof mijn laptop crashte terwijl ik tickets aan het bestellen was voor een concert dat binnen een minuut is uitverkocht. Ik moest met mijn laatste pion helemaal opnieuw beginnen! Bijna had ik gewonnen, bijna. Maar dat ik uiteindelijk toch laatste werd, kon ik mezelf niet verwijten. Het lag aan de dobbelsteen. Voor hetzelfde geld had mijn tegenstander een ander getal gegooid en had ik wel gewonnen. 

Dit is een voorstukje uit ons blad. wil je het hele artikel lezen over het NK mens-erger-je-niet? Bestel Panorama dan hier, of lees het op Blendle.